Skuteczne plastrowanie – jak prawidłowo naklejać taping?

Plastrowanie jest wykorzystywane w fizjoterapii do leczenia bólu oraz urazów, zwłaszcza u sportowców. Aby te elastyczne i wodoodporne plastry zadziałały skutecznie, powinny być naklejane w odpowiedni sposób. Inaczej nie osiągniemy pożądanego efektu, a nawet możemy wywołać dodatkowy ból.

Taping – przygotowanie skóry i plastrów

Przygotowywanie skóry
Skóra powinna być czysta, nietłusta i sucha. Zatem umyj ją, osusz, a jeśli skóra jest tłusta, przetrzyj ją 45-procentowym alkoholem. Mocno owłosiona skóra powinna zostać wcześniej pozbawiona włosów (ogolona). Najlepiej dzień przed lub przynajmniej kilka godzin przed naklejeniem plastrów, żeby skóra mogła odpocząć.

Odmierzanie i skracanie taśmy
Odmierz odpowiednią długość taśmy zgodnie z opisem danego zastosowania plastrów. Zagnij taśmę w odmierzonym miejscu, ale nie odcinaj jej od razu. Przy kolejnych krokach nie zrywaj jeszcze z taśmy folii ochronnej.
Taśma zazwyczaj jest naklejana z napięciem (a więc w rozciągniętym stanie). Dlatego trzeba ją odpowiednio skrócić:

• Jeśli taśma ma być wykorzystywana bez napinania (a więc w nierozciągniętym stanie), możesz obciąć ją od razu na odmierzonej długości.
• Jeśli taśma ma być naklejona z wyraźnym napięciem, rozciągasz ją wzdłuż, zanim ją nakleisz, więc logicznie rzecz biorąc potrzebujesz krótszego kawałka do oklejenia odmierzonego odcinka. Odmierzony kawałek taśmy musi zatem przy wyraźnym naciągnięciu zostać skrócony o jedną czwartą. Złóż go na pół i jeszcze raz na pół i odetnij 3/4. W ten sposób uzyskasz potrzebną długość plastra.
• Jeśli taśma ma być naklejona z lekkim naciągnięciem, musisz skrócić odmierzony kawałek o ⅛ – a więc podziel ostatnią ćwiartkę jeszcze raz na pół.

Możesz też oczywiście odmierzyć taśmę miarką i obliczyć potrzebną długość. Jednak doświadczenie pokazuje, że opisany sposób jest szybszy i wygodniejszy.

Do wykonania tapingu przydadzą Ci się odpowiednie plastry.

Prawidłowe plastrowanie – jak naklejać taśmy?

Punkty referencyjne: Zaznacz, jeśli potrzebujesz, początkowe i końcowe miejsce naklejania taśmy na skórze. W ten sposób unikniesz niepotrzebnych anatomicznych poszukiwań w trakcie naklejania. Będziesz do tego potrzebować obu rąk.
Szczególne punkty: Czy trzeba najpierw zająć się szczególnymi punktami? Jeśli chcesz okleić bolesne punkty lub punkty akupunkturowe małymi plastrami, powinieneś zrobić to na początku. Paski taśmy mogą również zostać naklejone na nie.
Pozycja wyjściowa: Należy przyjąć odpowiednią pozycję wyjściową opisaną przy sposobie naklejania plastrów.
Przyklejanie bazy: Teraz, aby przykleić bazę, zdejmij kawałek folii ochronnej. W tym celu naderwij folię ochronną w poprzek krótko przed końcem plastra i ściągnij ją tylko z końcówki plastra. Przy tym staraj się nie dotykać palcami klejącej strony plastra, żeby nie naruszyć kleju i nie zmniejszyć przyczepności plastra. Właśnie na końcu i początku plastra optymalna moc kleju jest bardzo potrzebna.
Naklejanie plastra: Naklej bazę bez naciągania. Następnie naklej na skórę resztę plastra, naciągając go odpowiednio. Ściągaj folię bezpośrednio przy naklejaniu lub usuń ją przedtem. Zwróć uwagę na to, żeby oklejana część ciała po naklejaniu plastrów, tak jak i przed nim, znajdowała się we właściwej pozycji wyjściowej.
Kontrola: Teraz skontroluj plastrowanie i w razie potrzeby skoryguj je. Czujesz, że jest dobrze? A może plaster ciągnie, jest naklejony za ciasno? Jeśli pojawiają się zmarszczenia, po prostu odklej plaster do tego momentu lub zdejmij go całkiem i naklej jeszcze raz.
Naklejanie kolejnych plastrów: Naklej drugi i trzeci plaster. W przypadku użycia takich samych plastrów zwykle częściowo zachodzą one na siebie (jeśli to możliwe), dzięki czemu drugi plaster jest też przyklejony do skóry i zapewnia lepsze działanie. Skontroluj ponownie plastry i skoryguj w razie potrzeby.
Aktywowanie plastrów: Klej jest aktywowany przez ciepło. Gdy plastry są na właściwym miejscu i nie będą już wprowadzane żadne zmiany ani plastry nie będą ściągane, wzmocnisz ich przyczepność do skóry, pocierając je wielokrotnie płaską ręką od środka ku końcom.

Kiedy naderwiesz folię ochronną, a potem zdejmiesz ją, nie dotykaj klejącej strony plastra, aby zachować jego pełną przyczepność.

Mocowanie końców plastra: Jeśli plaster kończy się w miejscu, od którego może się łatwo odkleić, jak na kostce, ten koniec powinien zostać zabezpieczony przebiegającym do niego poprzecznie plastrem (bez naciągania).
Kontrola: Naklejony plaster powinien być regularnie kontrolowany. Czy trzyma się dobrze? Czy występuje pożądany efekt?
Usuwanie: Po treningu, względnie po dłuższym zastosowaniu plastrowania, najpóźniej po siedmiu dniach, należy odkleić plastry.

Jak uniknąć błędów w tapingu?

Jeśli źle nakleiłeś plaster, zauważysz to dość szybko. Albo po tym, że towarzyszą temu nieprzyjemne odczucia:

• Plaster mocno ciągnie. Jeśli tak, zbyt mocno go rozciągnąłeś, zanim go nakleiłeś. A zatem zastosowałeś za duże napięcie. Obszar brzucha, a także wewnętrzne strony ramion i ud są znacznie wrażliwsze niż na przykład plecy czy golenie. W tych miejscach można pracować z odpowiednio mniejszym napięciem lub bez niego.
• Miejsce, w którym naklejono plaster, swędzi lub szczypie. Plaster nie działa wspierająco, ale obciążająco na skórę i leżące pod nią tkanki.
• Boli.
• Plaster zbyt ogranicza.
• Nie jest łatwiej wykonywać ruchy, ale wręcz przychodzi to trudniej.
• Twoje reakcje są zbyt silne. Bardzo rzadko przy naklejaniu plastrów z przodu lub z tyłu tułowia (klatka piersiowa, brzuch) może dojść do silnych reakcji wegetatywnego układu nerwowego, jak mdłości czy nudności.

Albo po tym, że nie występuje żaden pozytywny efekt:

• Bóle pozostają tak samo silne lub przybierają na sile.
• Ruchomość nie poprawia się.
• Nie występuje pożądana funkcja wspierająca.
• Efekty znoszą się wzajemnie, ponieważ nakleiłeś plastry w dwóch kierunkach. To znaczy, że na przykład nakleiłeś jeden plaster w poprzek drugiego.

Jeśli plaster jest naklejony prawidłowo, od razu czuje się pozytywne działanie: ruchomość się zwiększa, a ból – zmniejsza. Zyskuje się pozytywne odczucia i można się znowu swobodnie poruszać.

Samodzielnego plastrowania nauczysz się z książki Johna Langendoena i Karin Sertel pt. „Przewodnik tapingu dla każdego”.