Wielu z nas w dzieciństwie przeżyło sytuacje, w których nie pozwalano nam w danej sytuacji reagować tak, jak w danym momencie potrzebowaliśmy. Zabraniano nam krzyczeć lub płakać w miejscach publicznych, aby nie przynosić tak zwanego wstydu rodzicom czy dziadkom. Czasem nie pozwalano nam nawet przeżywać ekscytacji, którą uznawano za nadmierną, zbyt głośną czy nieprzyzwoitą.
Kiedy jako dzieci postanawialiśmy jednak postąpić zgodnie z naszym odczuciem, byliśmy karceni i ogarniało nas poczucie winy. Jeżeli nawet w tym momencie nie przypominasz sobie takiej sytuacji, ona na pewno miała miejsce. Możesz pozwolić sobie na to, aby to wspomnienie samoistnie pojawiło się w twojej głowie. Twoje wewnętrzne dziecko zdaje sobie sprawę, w których momentach potrzebowało pomocy.
Przyjrzyj się potrzebom swojego wewnętrznego dziecka
Jak się miewa dziecko, czego się od niego oczekuje albo żąda? Żeby się nie ruszało i funkcjonowało? Żeby nie przeszkadzało, było grzeczne? Albo troszczyło się o coś, co było zadaniem dorosłych? Żeby radziło sobie z sytuacją, która je rani albo czyni samotnym? Tak czy inaczej, pozwól sobie i swemu wewnętrznemu dziecku poczuć uczucia, które akurat ma. Przyjrzyj się jego potrzebom. Teraz wyobraź sobie, że wchodzisz w tę sytuację jako osoba dorosła. Jesteś teraz obecny podwójnie, jako dziecko i jako dorosły, którym jesteś dzisiaj. Podejdź, proszę, do dziecka, i przytul je. Powiedz mu: „Jestem teraz tutaj, a tobie wolno być, jakie jesteś. Ochraniam cię, nie musisz tego brać na siebie, to do ciebie nie należy, nie masz na to wpływu”. Wyobraź sobie teraz dorosłego, który przymusił to dziecko, aby zdradziło samo siebie. Powiedz mu: „Nigdy więcej nie pozwolę ci ranić i wykorzystywać tego dziecka. Ono nic przeciw temu nie poradzi. Przejmuję teraz za nie odpowiedzialność i zabieram je ze sobą”.
Zabierz dziecko w podróż do magicznej krainy
Następnie wraz z dzieckiem, którym byłeś, opuść tę sytuację, i weź je do czarodziejskiego ogrodu, który już poznałeś. Tam może ono ozdrowieć. Pozwól mu, aby złożyło w twoje ręce wszystko, co nosi dla
rodziców lub członków rodziny. Jeśli tego nie zechce, nalegaj. Powiedz mu, że może się iść pobawić, gdyż ty, osoba dorosła, zatroszczysz się o wewnętrzne dzieci, które ono chce ochraniać. Odbierz wewnętrznemu dziecku wszystko, co nosi za innych. Może być tego bardzo wiele.
Zrzuć zbędny ciężar
Poproś teraz do siebie dobrą siłę, której ufasz. Daj jej wszystkie ciężary, które przekazało ci dziecko. Ty
sam także nie musisz ich nosić. Dobra siła zlikwiduje to w odpowiednim czasie i we właściwy sposób, przekształcając w czystą energię, o to nie musisz się martwić. Możesz też sobie po prostu wyobrazić, że ciskasz te ciężary w wysoko buchający ogień. Spójrz, jak twoje wewnętrzne dziecko bawi się teraz swobodnie w czarodziejskim ogrodzie, rozpuszcza się w światło albo odpoczywa i jest trzymane przez aniołów. Tu może dojść do ozdrowienia, powinno do niego dojść i dojdzie. Wiedząc o tym, wróć do miejsca, gdzie się znajdujesz.
Traktuj swoje wewnętrzne dziecko z należnym szacunkiem
Czasem pytają mnie: „Jak często mam odbywać tę wewnętrzną podróż i kiedy to dziecko zostanie wreszcie uzdrowione i wszystko będzie dobrze?” („… a ja się od niego uwolnię?” – chce przez to powiedzieć większość moich klientów). Odpowiedź na to jest całkiem prosta: wykonuj to ćwiczenie tak często, jak to jest konieczne. W pracy z wewnętrznym dzieckiem nie chodzi o to, że kiedyś zostanie ono uleczone i nie będziesz się musiał więcej o nie troszczyć. Ono stanowi bardzo ważną, bardzo wrażliwą część twojej jaźni. Nie uwolnisz się od niej. Chodzi o to, aby nawiązać z nim (a więc z samym sobą), zdrową, pełną miłości relację i nauczyć się dobrze i uważnie obchodzić z nim, a przez to z samym sobą.
Autor: Susanne Huhn
Inne metody radzenia sobie z wewnętrznym dzieckiem, które masz w sobie, można odnaleźć w książce Susanne Huhn Wewnętrzne dziecko.
