Przyglądając się z boku zajęciom Otwartej Rzeki, trudno zrozumieć na czym polega niewiarygodna siła tej metody. Nie ma tu żadnych wyszukanych kroków, nie jest potrzebne nawet poczucie rytmu. Uczestnicy, poruszając się w kręgu, naśladują ruchy instruktora. Okazuje się, że te proste gesty – studiowane latami przez specjalistów związanych z psychologią, duchowością, aktorstwem – mają wyjątkową moc.
To metoda dla tych, którzy cenią sobie pracę z ciałem, szukają skutecznego i przyjemnego sposobu transformacji energii, gotowi są płynąć z nurtem. Otwarta Rzeka (z hiszp. Rio Abierto) jest metodą wywodzącą się z Argentyny i rozwiniętą we Włoszech. Umownie można nazwać tę technikę ekspresyjnym ruchem przy muzyce, ale przecież Otwarta Rzeka to również masaż, relaksacja, medytacja, praca z głosem, lektura ciała, elementy dramy… W praktyce wszystko okazuje się bardzo łatwe, a działanie tej głęboko transformującej metody odczuwane jest w łagodny, przyjemny sposób.
Dla kogo metoda Otwartej Rzeki?
Wszyscy rodzimy się obdarzeni ogromnym potencjałem: fizycznym, emocjonalnym, intelektualnym. Rzecz w tym, że – pod wpływem różnych uwarunkowań rodzinnych i społecznych – zostaje on zazwyczaj zablokowany. „Z powodu tych blokad nie wszystkim przychodzi łatwo wykonywanie pewnych, na pozór prostych, gestów” – tłumaczy instruktorka Otwartej Rzeki, Włoszka Anna Rita Fiore. „Osoba introwertyczna na przykład może mieć problem z szerokim rozłożeniem ramion – gestem tym wyrażamy otwartość wobec innych, wobec świata. Podczas zajęć szybko pojawia się świadomość ciała, blokady ustępują, napięcia uwalniają się, pojawia się radość z ruchu i wyrażania siebie, dobre samopoczucie. Budzi się nowa energia. Zmienia się sposób widzenia świata”.
Każdy z nas dąży do tego, by jego potencjał został jak najpełniej wyrażony. Ale do tego potrzebujemy elastycznego ciała, wolności ekspresji. Musimy porzucić różnego rodzaju schematy, role, które kiedyś przyjęliśmy i z którymi z czasem zaczęliśmy się identyfikować. Często są one widoczne gołym okiem: ktoś jest ofiarą, a ktoś mądralą, ktoś szefem, a ktoś maskotką. Nie zdajemy sobie nawet sprawy, jak bardzo taki pancerz charakterologiczny ogranicza naszą kreatywność, nasze zdolności twórcze – może okazać się wręcz swego rodzaju „psychicznym więzieniem”.
Postawa życiowa wymusza określoną postawę ciała – jest ono przecież wiernym odbiciem naszego życia wewnętrznego. Specjalna technika Otwartej Rzeki pozwala „czytać” ciało, odkryć, jaką postawę reprezentujemy, lepiej poznać samego siebie. Jeśli ciało jest spięte, usztywnione, nasze ruchy stają się siłą rzeczy ograniczone – trudno nam w pełni korzystać z naszego potencjału, sięgać po nowe rozwiązania. Na szczęście mamy możliwość łagodnego modyfikowania ciała, czynienia go bardziej plastycznym. Dzięki temu również psyche staje się bardziej elastyczna.
Dzięki Otwartej Rzece odkrywamy, kim jesteśmy i na co nas stać, lepiej rozumiemy nasze potrzeby i pragnienia. Doświadczamy naszej pełni, różnorodności, całej gamy postaw życiowych: dawania i brania, przebojowości i wycofania, kontaktu z samym sobą i z innymi ludźmi, z ziemią i wyższymi wymiarami. Możemy przecież być przedsiębiorczy albo wyczekujący, łagodni albo twardzi, wymagający albo wyrozumiali… Nasze ciało, nawykłe do pewnych gestów, potrzebuje przyswoić sobie (a właściwie przypomnieć) inne – zaniedbane, nie używane. W tych gestach odnajdziemy nowe siły, nowe możliwości. Nowy sposób postrzegania i odczuwania. Harmonię, lekkość, wolność.
Zadbaj o swoje ciało również od wewnątrz – sprawdź porady zawarte w książce Ekologia ciała. Dieta przywracająca prawidłowy rytm organizmu.
Claudia Casanovas
Sztuka pomagania – jak dawać i przyjmować pomoc
Autorki, które w całej Europie prowadzą warsztaty ze sztuki pomagania, prezentują jej własną koncepcję, opartą na najważniejszych nurtach filozoficznych i duchowych Wschodu i Zachodu. Teraz dzielą się z Tobą swoim wieloletnim doświadczeniem, proponują wiele praktycznych ćwiczeń i wskazówek oraz szczegółowo omawiają poszczególne aspekty tej sztuki.
Wszystko płynie
Dlaczego rzeka? To proste: bo wszystko płynie. Wszystko, co żywe. „Bezruch daje nam czasem poczucie bezpieczeństwa, ale to ruch pozwala nam wzrastać” – mówi Włoch Vincenzo Rossi, który (wraz z Argentynką Claudią Casanovas i Brazylijką Marią Clotilde Robustelli) założył 30 lat temu w Neapolu Szkołę Bycia Otwarta Rzeka. To właśnie ruch jest sekretem transformacji: „Każda zmiana zawiera w sobie ruch – wewnętrzny albo zewnętrzny. I oczywiście każdy ruch pociąga za sobą zmianę: jeśli wykonam krok, nie będę już w tym samym miejscu”.
Ruch praktykowany podczas zajęć Otwartej Rzeki pozwala rozpuścić napięcia, usztywnienia, blokady energetyczne, sprzyja wzrostowi witalności i pewności siebie. Ale uzewnętrzniając różne postawy życiowe, różne formy istnienia oczyszczamy też, oczywiście, pole emocji. Życie emocjonalne wiąże się nieodłącznie z ruchem, przepływem. „Tak płynie rzeka – porównuje Vincenzo Rossi – a to wolno i majestatycznie, a to szybko i gwałtownie; to pędzi i przemienia się w wodospad, to grzęźnie zamieniając się w bagno, by znów rozpocząć swój bieg, czy to spokojny, czy wzburzony”. Nasze życie wewnętrzne też domaga się ekspresji, ruchu. Praktykując ekspresyjny ruch Otwartej Rzeki uwalniamy się od zatorów emocjonalnych, odpowiedzialnych za złe samopoczucie, dolegliwości, udrażniamy przepływ energii. Jak przekonuje Rossi, emocja nigdy nie jest szkodliwa – chyba, że się w niej zablokujemy: „Jeśli nie wyrażamy emocji, nie nauczymy się nigdy wyrażać Życia. A nie ma sensu żyć nie wyrażając Życia”.
Więcej informacji na www.otwartarzeka.pl
NOTA HISTORYCZNA: Otwarta Rzeka zrodziła się w Buenos Aires, w latach 50. – jako niezwykle cenna, alternatywna propozycja dla osób, które czuły potrzebę włączenia do rozwoju osobistego pracy z ciałem (pierwotnie nazywane było nawet „jogą Ameryk”). Pierwszy krok przy kształtowaniu systemu uczyniła aktorka teatralna Susana Rivara de Milderman. Za twórczynię metody uważa się jej uczennicę, Marię Adelę Palcos, psycholożkę związaną z duchowością andyjską. W swoich poszukiwaniach Palcos położyła nacisk na aspekt psychologiczny i duchowy, tworząc w 1966 r. system pracy z ciałem i psyche, który przyjął za cel całościowy rozwój człowieka. Bardzo cenny wkład w rozwój Rzeki miał wreszcie kolejny Argentyńczyk, Hugo Ardiles – lekarz i skrzypek, badacz Wschodu (również uczeń Milderman) – który pogłębił i uporządkował system pracy z czakramami. W latach 70. i 80. metoda rodem z Argentyny zaczęła rozprzestrzeniać się w różnych krajach świata. W Europie szczególną popularność zyskała sobie we Włoszech – za sprawą działającego od 1982 r. centrum w Neapolu, znanego dziś jako Szkoła Bycia Otwarta Rzeka. Od listopada 2009 warsztaty Otwartej Rzeki odbywają się również w Polsce.
Więcej na ten temat dowiesz się z książki Lindy Howe Sztuka pomagania – jak dawać i przyjmować pomoc
