Pigwa - właściwości i zastosowanie Cydonia oblonga

Nie udało się ustalić pierwotnego miejsca pochodzenia pigwy, która jako roślina uprawna znana jest od około 2000 lat p.n.e. Właśnie w tej sprawie ścierają się dwie opinie. Jedna z teorii głosi, że jej ojczyzną jest Persja, Turkiestan i południowo-wschodnie rejony Półwyspu Arabskiego, a inna, że pigwa pochodzi z Cydonu (tereny na północno-wschodnich wybrzeżach Krety).

Pigwa znana już w starożytności

Pliniusz Starszy wymienia w swoich dziełach aż 5 odmian tego owocu, stąd też prawdopodobieństwo, że była uprawiana w Grecji i w Rzymie. Za sprawą rzymskich legionów pigwa rozprzestrzeniła się w innych krajach europejskich.
Hipokrates (ok. 460–370 p.n.e.) przepisywał sok z pigwy jako lek na różne dolegliwości. Rzymski lekarz Klaudiusz Galen stosował przy leczeniu przecier z pigwy.
W starych księgach opisujących leczenie metodami naturalnymi, wśród wielu innych, możemy znaleźć takie oto opisy:
Kawałki gruszy pigwy w wodzie z cukrem wygotowane tak zdrowym, jako i chorym służą. Sok z gruszy pigwowych, na tarce utartych, wyciśniony jest gorzki, lecz chłodzący i wzmacniający, gotując go z cukrem, póki się z tego treść nie zrobi (jednolita masa), której w chronicznych biegunkach zażycie jest korzystne. Sok z gruszy pigwy z wodą zażyty, niejednemu z sił opadłemu niósł skuteczny pożytek. (…)
Ziarnka gruszy pigwy (nasiona), wieloraki niosą pożytek: wrzuciwszy do ciepłej wody tych ziarenek, gdy rozmięknieją, otrzymujemy rozciek lipki, mniej lub więcej w pomiar (o objętości) wody i ziarek. Rozciek takowy z skutkiem być może użyty w chorobie piersiowych brodawek, na odciski i guzki, na ostrość skóry po oparzeniu lub też w plastrach ściągających itd. (…)

Wypróbuj zdrowe suplementy diety – herbatę i sok z pigwy.

Właściwości pigwy

Owoce pigwy zawierają sporo substancji korzystnie działających na organizm, m.in. cukry, kwasy organiczne i witaminę C oraz garbniki, pektyny, wreszcie pierwiastki (głównie żelazo, miedź, jod). Natomiast nasiona pigwy zawierają cenny śluz i tłuszcze.
Największe znaczenie lecznicze mają nasiona pigwy oraz świeże owoce i sok. Świeże owoce zalecane są do spożywania przy niedokrwistości, gruźlicy, dobrze działają na wątrobę i brak apetytu. Sok jest polecany przy złej przemianie materii, krwawych biegunkach, krwotokach z płuc, niestrawności i wzdęciach. Pigwa jest także używana do użytku zewnętrznego, robiąc z niej okłady na hemoroidy, pęknięcia odbytu, a także na pęknięcia skóry. Stosuje się ją także jako lek przeciwzmarszczkowy.

Z nasion uzyskujemy lekarstwo, którego można użyć przy nieżycie żołądka i jelit oraz nadmiernej fermentacji jelitowej. Liście z pigwy są także środkiem leczniczym. W odpowiednio przyrządzonym preparacie służą jako lekarstwo w przypadku krwotoków z płuc i krwawych biegunek.

Apetyt. Zmieszać zmielone pestki z odrobiną miodu i octu owocowego. Zażywać przed jedzeniem 3 razy dziennie po 1 łyżce stołowej.
Biegunka. Łyżeczkę rozdrobnionego suszu liści zalać szklanką wody, gotować od momentu wrzenia nie dłużej niż 3 minuty. Przecedzić, pić 2 razy dziennie po 1/2 szklanki.
Cera (maseczka do zdrowej cery). 1–2 łyżki stołowe soku z pigwy dokładnie wymieszać z łyżką stołową mielonej glinki. Dodać kilka kropli soku z cytryny, nanieść na twarz i pozostawić do całkowitego zeschnięcia. Zmywać zimną wodą.
Cera (tłusta). 1–2 łyżki stołowe soku z pigwy wymieszać z łyżką stołową miodu pszczelego i 1 łyżeczką octu. Nałożyć na twarz i szyję, po 20 minutach zmyć letnią wodą.
Cera (wszystkie rodzaje). Łyżkę zmielonych nasion pigwy i łyżkę płatków nagietka zalać 1/4 szklanki wrzącej wody. Parzyć pod przykryciem przez 20 minut. Po wystygnięciu wymieszać papkę, nałożyć na gazę, a następnie na twarz. Po 20 minutach zmyć letnią wodą.
Hemoroidy. Garść gniazd nasiennych pigwy macerować w 1/2 szklanki ciepłej wody. Używać odcedzonego płynu do przemywania i okładów. Dawniej używano również do przygładzania włosów.
Jelita (nadmierna fermentacja). Jedną część nasion połączyć z 40 częściami zimnej, przegotowanej wody i energicznie mieszać, aż wydzieli się z nich kleik, konsystencją podobny do gumy arabskiej. Taki preparat można przyjmować wewnętrznie, ale również stosować do kompresów i okładów przy stanach zapalnych skóry, jej nadmiernym wysuszeniu i spierzchnięciu, ropiejących krostach i oparzeniach.
Nerki. Poćwiartować jedną pigwę. Z jednej nieobranej ćwiartki usunąć gniazdo nasienne i drobno pokroić. Włożyć do emaliowanego naczynia i zalać szklanką wrzącej wody. Gotować przez 25 minut, następnie przecedzić przez sito, dosłodzić do smaku cukrem lub miodem. Pić po pół filiżanki 3 razy dziennie przed posiłkami.
Niestrawność, kwaśne odbijanie, gorycz żołądkowa. Zalać w naczyniu szklanym 1/2 l spirytusu, 1/2 l soku z pigwy, 2 g cynamonu, 0,8 g goździków i 0,5 g gorzkich migdałów. Przygotować syrop z cukru i zimny dodać do ratafii. Macerować przez 2 miesiące. Przefiltrować i przelać do butelek. Jeżeli dodamy dość dużo syropu cukrowego, powstanie wówczas bardzo dobry, niezwykle aromatyczny likier – nie tylko lekarstwo.
Sok naturalny. Bardzo dojrzałe owoce dokładnie umyć i otrzeć z meszku. Następnie pokroić na małe kawałki i wycisnąć sok praską do owoców lub odwirować w sokowirówce. Sok przecedzić i dosłodzić do smaku. O ile nie będziemy go spożywać zaraz po zrobieniu, należy zlać go do butelek z ciemnego szkła, szczelnie zamknąć i pasteryzować przez 10 minut. Butelki chłodzić w pozycji leżącej i przechowywać w chłodnym i ciemnym miejscu.
Skóra (podrażnienia). Łyżkę stołową rozgniecionych lub zmielonych nasion zalać wrzącą wodą, pozostawić na 20 minut pod przykryciem. Namoczyć watę lub gazę i przykładać na skórę.
Wzdęcia, bóle brzucha. Łyżkę stołową nasion zalać szklanką wrzącej wody, przelać do słoiczka, zakręcić i potrząsać energicznie. Po kilku godzinach pić małymi porcjami.
Wyciąg z pestek. Wrzucić łyżkę od herbaty pestek pigwy do emaliowanego naczynia, zalać 1 filiżanką letniej wody i odstawić na 4 godziny. Śluzowaty wyciąg przecedzić przez sito i ewentualnie dodać nieco miodu do smaku. Przyjmować 1 łyżkę stołową 3–4 razy dziennie przed posiłkami. Można przyjmować przy nieżytach żołądkowych.
Zła przemiana materii. Świeży sok zmieszać w równych proporcjach z miodem i zażywać po łyżeczce 3 razy dziennie. Pobudza także apetyt.