Ezoteryka intuicja radiestezja Rozwój duchowy Terapie

Odruch wahadlarski – czyli co porusza wahadłem

Dodane przez Redakcja

Wielu zwolenników radiestezji popełnia znaczny błąd sądząc, że dziedzina ta jest jednoznacznie zdefiniowana. Już w podstawowych założeniach występują dość znaczne różnice między niektórymi teoriami radiestezyjnymi. Mam tu na myśli przekonania dotyczące przyczyn ruchów wahadła.

Rozważanie na ten temat należałoby zacząć od definicji radiestezji, jako zdolności do odbioru specjalnych, radiestezyjnych oddziaływań otoczenia na osobę radiestety. Radiesteta odbiera te specjalne sygnały, czego rezultatem jest powstanie ruchu wahadła. Tak więc radiesteta jest odbiornikiem i miernikiem, a wahadło jest wskazówką miernika, która informuje o identyfikacji obszarów geopatycznych oraz o ich wycenie ilościowej. Do tej pory wszystko wydaje się jasne. Zastanówmy się jednak jak to się dzieje, że wahadło uzyskuje formę ruchu i co może być jego przyczyną. W tym momencie dochodzi do powstania różnych teoretycznych hipotez.

Hipotezy przyczyn ruchu wahadła

Możemy wyróżnić występowanie co najmniej trzech różnych wyobrażeń o przyczynach ruchu wahadła:
– metoda fizyczna,
– metoda mentalna,
– oddziaływania duchowe.

Metoda fizyczna uznaje, że istnieją naturalne, swobodne ruchy wahadła, których forma zależy od umieszczenia wahadła w różnych miejscach lub nad różnymi obiektami. W tym wypadku, różne rodzaje ruchów wahadła powodowane są w nieznany sposób przez różnego rodzaju oddziaływania radiestezyjne.
Odmiennie, w metodzie mentalnej uważa się, że ruchy wahadła powstają wyłącznie wyniku ustalenia umowy mentalnej oraz zadania odpowiedniego pytania. Zwolennicy tej metody uważają, że bez zadania pytania, wahadło nigdy nie uzyska ruchu. Ruch wahadła powstaje wyłącznie jako odpowiedz na zadane mentalne pytanie do podświadomości.

Trzecia opcja uznaje, że za ruchy wahadła odpowiedzialne jest działanie czynników duchowych. Są osoby, które uważają, że odpowiedzią na zadane pytanie mentalne kierują ich opiekunowie duchowi. Tak więc uruchomieniem wahadła zależy od woli naszego opiekuna duchowego.
Na podstawie powyższego, widzimy, że już na samym początku poznawania dziedziny radiestezji powstaje podstawowy dylemat wyboru odpowiedniej hipotezy ruchu wahadła. Obecny artykuł ma na celu wyjaśnienie tego dylematu, na podstawie praktyki i przemyśleń autora.

Metoda fizyczna – odruch wahadlarski

Można przyjąć, że ruch wahadła w metodzie fizycznej jest prawdopodobnie wynikiem występowania specjalnego odruchu bezwarunkowego. Taki odruch powstaje od bezpośredniego oddziaływania bodźców radiestezyjnych na nerwy ruchowe, które powodują powstanie ruchu wahadła.

O odruchu różdżkarskim (wahadlarskim) pisał światowej sławy profesor fizyki i różdżkarz, Yves Rocard. Odruch ten powstaje niezależnie od naszej woli i świadomości. Możemy wyobrazić sobie, że bodźce radiestezyjne oddziałujące z otoczenia na nasz organizm, powodują podrażnienie tkanek pobudliwych, to jest tkanki nerwowej i mięśniowej, czego wynikiem jest powstanie ruchu wahadła. Możemy zatem mówić o powstaniu tzw. odruchu wahadlarskiego. Z tego powodu metodę fizyczną możemy nazwać bezpośrednią, niezależną od naszego mózgu i naszej woli. W ten sposób możemy wytłumaczyć również zjawisko uwrażliwienia radiestezyjnego. U osób bardziej wrażliwych na radiestezyjne bodźce, ruch wahadła powstaje w naturalny sposób szybciej i pewniej, niż u osób o mniejszej wrażliwości lub u osób nie posiadających takiej cechy.

Ponieważ odruch wahadlarski powstaje bezpośrednio i niezależnie od zaangażowania naszego mózgu i naszej woli, możemy uznać, że jest on odporny na oddziaływanie autosugestii albo sugestii, co jest bardzo ważne w dziedzinie radiestezji. Z tego względu, metoda fizyczna nadaje się szczególnie do bezpośredniej identyfikacji występowania obszarów geopatycznych i granicy między obszarem obojętnym i geopatycznym. Organizm radiestety w momencie wejścia na obszar geopatyczny jest podrażniany przez bodźce radiestezyjne, które powodują powstanie odruchu wahadlarskiego, w sposób pewny i niezależny od jakiejkolwiek sugestii. Wyjaśnijmy, że nie należy wyobrażać sobie nie wiadomo jakich dziwnych ruchów wahadła. W mojej praktyce, są to zawsze naturalnie występujące ruchy kołowe wahadła. W podsumowaniu, nad terenem obojętnym, na którym nie ma oddziaływań geopatycznych, organizm radiestety nie jest pobudzany. Wahadło zachowuje w tym wypadku stan bezruchu lub ruch oscylacyjny prostopadły do wahadlarza w metodzie pracy z wyrzutem wahadła (równoznaczny z bezruchem wahadła). Dopiero kiedy radiesteta wejdzie na teren geopatyczny, jego organizm zostaje naturalnie pobudzony przez bodźce radiestezyjne, co doprowadza do powstania odruchu wahadlarskiego i kołowych ruchów wahadła.

Metoda mentalna

Teraz rozważmy metodę mentalną. W metodzie tej zakładamy konieczność stosowania umów mentalnych z naszą podświadomością i zadawania pytań, w celu pozyskania informacji z otoczenia. Możemy wyobrazić sobie, że oprócz powstawania bezwarunkowego odruchu wahadlarskiego, informacja o oddziaływaniu bodźców geopatycznych na nasz organizm dociera również do naszego mózgu i jest tam rejestrowana. Taka sytuacja sprzyja zawieraniu umowy mentalnej z naszym umysłem nieświadomym. Możemy dokonać umowy na temat informowania nas o rejestracji w mózgu bodźca radiestezyjnego oraz o podejmowaniu przez nasz mózg decyzji uruchamiania wahadła na ustalonych przez umowę mentalną warunkach. Aby taka sytuacja zaistniała, musimy dokonać blokady naturalnie występującego odruchu wahadlarskiego. Taka blokada następuje zawsze automatyczne w momencie utworzenia umowy mentalnej.

W ten sposób, metodę mentalną możemy nazwać pośrednią, ponieważ do uzyskania informacji o występowaniu obszaru geopatycznego za pomocą ruchu wahadła, potrzebne jest pośrednictwo naszego mózgu. Jeśli chcemy skorzystać z metody mentalnej w wypadku identyfikacji strefy zadrażnień geopatycznych, musimy zadać typowe pytanie, np. czy stoję na terenie „zapromieniowanym”. W przypadku znalezienia się radiestety na obszarze zadrażnień, powstały impuls bodźca radiestezyjnego zostaje zapisany w naszym mózgu, a następnie mózg wydaje dyspozycję do powstania ruchu wahadła z obrotami w prawo. Takie pośrednictwo stwarza jednak zawsze podejrzenie o możliwość wystąpienia sugestii, która może powstawać w naszym mózgu, niezależnie od oddziaływań bodźców fizycznych. Z tego powodu można twierdzić, że metoda mentalna jest mniej pewna od metody fizycznej, w zakresie identyfikacji obszarów geopatycznych, ze względu na możliwość oddziaływania wszelkiego rodzaju nieumyślnych sugestii. Poza tym, metoda mentalna doprowadza do ograniczenia możliwości pracy radiestety, przez blokowanie naturalnego odruchu wahadlarskiego i uniemożliwiania tym samym wykrywania różnego rodzaju oddziaływań. Dzieje się tak dlatego, ponieważ przy stosowaniu metody mentalnej wykrywamy tylko to, o co się spytamy. Nie wykrywamy zaś tego wszystkiego z otoczenia, o co się nie pytamy, a co istniej wokół nas.

Tak będzie się działo zawsze w zakresie identyfikacji pasm i obszarów zadrażnień geopatycznych za pomocą metody mentalnej. Istnieje jednak jeszcze jeden aspekt działalności radiestezyjnej, a mianowicie ilościowa ocena stopnia oddziaływań geopatycznych na nasz organizm.

Ilościowa ocena stopnia oddziaływań na nasz organizm

W tym wypadku metoda fizyczna nie ma już zastosowania. Musimy skorzystać wyłącznie z metody mentalnej. Możemy wyobrazić sobie następujący tryb działania metody mentalnej. Docierający do naszego mózgu bodziec radiestezyjny może być zarejestrowany, a następnie wymiarowany przez nasz umysł nieświadomy.
Nasz umysł nieświadomy musi wytworzyć możliwość porównywania ze sobą bodźców o różnej mocy oddziaływania. Prawdopodobnie musi się to odbywać na zasadzie stosowanej w wielu aparatach pomiarowych. Umysł nieświadomy musi dokonać uogólnienia odbieranych bodźców i wytworzenia mentalnego wzorca oddziaływania, z którym będzie porównywany każdy z nowo mierzonych bodźców. Taki sposób działania możliwy jest do przełożenia naszych odczuć na skale biometrów. W ten sposób dochodzi do pomiaru mentalnego. W czasie pomiaru intensywności odbieranych bodźców za pomocą biometru, na polecenie naszego nieświadomego umysłu, dochodzi do uruchomienia wahadła, które przesuwa się wzdłuż skali biometru do momentu zakończenia badania. W ten sposób ruch wahadła powstaje jako konieczna czynność wskazania wartości mierzonego bodźca.

Podsumowanie

W podsumowaniu możemy stwierdzić, że mamy do czynienia z dwoma rodzajami ruchu wahadła, powodowanymi metodą fizyczną i mentalną.
Z mojej praktyki wahadlarskiej mogę polecić następujące zastosowanie obu metod:

1) Metodę fizyczną należy stosować do identyfikacji pasm i obszarów zadrażnień geopatycznych, to jest wykorzystanie naturalnego, bezwarunkowego odruchu wahadlarskiego.

2) Przy identyfikacji terenów geopatycznych nie zachodzi żadna konieczność stosowania mniej pewnej w oznaczeniach metody mentalnej.3) Metodę mentalną należy stosować wyłącznie do ilościowych oznaczeń mocy oddziaływania bodźców geopatycznych na nasz organizm oraz do oceny cech hydrologicznych przy wyznaczaniu miejsca pod studnię.
4) Metoda mentalna do ilościowych oznaczeń, powinna być stosowana wyłącznie do oceny naturalnych bodźców otoczenia, do odbioru i oceny których nie ma do tej pory technicznych detektorów.

Na zakończenie bardzo istotna uwaga, wynikająca z praktycznych obserwacji. Dotyczy ona możliwości odbioru naturalnego odruchu wahadlarskiego. Prawdopodobnie dość duża liczba radiestetów, może mieć poważne problemy z odbiorem naturalnego odruchu wahadlarskiego, które wynikają z zablokowania wrażliwości radiestezyjnej, w wyniku stosowania zasad metody mentalnej. Bardzo dobrze natomiast reagują osoby uwrażliwione, które nie zostały od początku skażone nauką tej metody. Dlatego też można powiedzieć, że duża część książek popularyzujących radiestezję tylko od strony metody mentalnej, czyni więcej szkody niż pożytku. W nauce radiestezji, na początku należy zawsze uczyć wyczuwać i rozwijać naturalną wrażliwość, czyli uczyć odbioru naturalnego odruchu wahadlarskiego oraz jego zastosowania do identyfikacji obszarów geopatycznych. Dopiero po opanowaniu tego etapu można przystąpić do nauki metody mentalnej.

Autor: Tomasz Sitkowski

Jestem zdania, że powyższy opis powinien wyjaśnić rozterki niektórych radiestetów, na temat występowania i zastosowania metody fizycznej i mentalnej w radiestezji. Jednak, jeśli czytelnicy chcieliby dowiedzieć się czegoś więcej na temat ruchów wahadła, a szczególnie na temat przyczyn powstawania odruchu wahadlarskiego i kierunków obrotów wahadła, zapraszam do lektury mojej książki pt. „Wahadełko a radiestezja. Nowe spojrzenie”, Studio Astropsychologii, Białystok 2017.

Zostaw komentarz

Zapisz się na newsletter portalu Psychotronika.pl
Zapisz się

Podając adres e-mail, zgadzasz się na przetwarzanie danych osobowych w ce­lach mar­ke­tin­go­wych przez firmę Janusz Nawrocki Spółka Komandytowa, która jest właścicielem m.in. tych domen z siedzibą w Białymstoku (15-762), ul. Antoniuk Fabryczny 55/24.

close-link

Zapisz się na newsletter!
 
Otrzymasz powiadomienia o
nowościach w serwisie
Zapisz się!
Podając adres e-mail, zgadzasz się na przetwarzanie danych osobowych przez Psychotronika.pl Janusz Nawrocki z siedzibą w Białymstoku (15-760), ul. Antoniuk Fabryczny 55/24 w ce­lach mar­ke­tin­go­wych.