Często zaskakuje, że choroby nie uznaje się za „dopust boży”, lecz raczej za zjawisko w znacznej mierze pozytywne. Gdy głęboko ujmiemy istotę choroby, jesteśmy w stanie pojąć, na czym polegają jej dobre strony. To, co postrzegamy jako proces chorobowy, jest walką organizmu o odzyskanie zaburzonej równowagi. Tu jednak istnieje konieczny warunek do spełnienia. Choroba może być zdarzeniem pozytywnym i jej owoce będą właściwe, gdy działania lecznicze, które się podejmie korzystając z wybranej formy terapii, będą zgodne z prawami świata ożywionego. Wówczas owocem takiego postępowania będzie stan wyraźnej poprawy zdrowia i zmniejszenia się ryzyka zaistnienia stanu chronicznego.
Jakie warunki muszą zaistnieć, by doszło do rozwoju choroby?
Najbardziej trywialnie można to określić stwierdzeniem „zdrowi nie chorują”. By doszło do choroby, człowiek musi być przez pewien czas narażony na działanie określonych niekorzystnych czynników. Może to być np. stres, zła żywność, ale także telewizja czy błędy wychowawcze. Wszelkie tego typu czynniki powodują wadliwe funkcjonowanie procesów fizjologicznych lub stwarzają bariery rozwojowe. W pewnym momencie nieuchronnie musi dojść do działań porządkujących, naprawczych. Wyzwala je zazwyczaj silniejszy bodziec, np. oziębienie, przestrach. Czyli jest to istotna, ale niepełna przyczyna choroby, jeśli nie uwzględnimy tego, o czym wspominaliśmy wcześniej. Gdy w takiej chorobie zastosujemy silne środki chemiczne, przerwiemy toczący się proces chorobowy, jednak niekoniecznie musi to oznaczać, że wyleczyliśmy istotę choroby. Wówczas dynamiczne, funkcjonalne zaburzenie, jakie leży u jej podstawy, będzie trwać dalej. Gdy do tego dodamy jeszcze fakt, że dodatkowo nakłada się tu działanie toksyczne leku, obraz będzie, co najmniej, niepokojący.
Możesz wypróbować działanie także kosmetyków homeopatycznych, np. homeopatycznej pasty do zębów.
Andrzej Rajmund Kozłowski
Homeopatyczna apteczka dla każdego
Ideą tej publikacji jest pomoc samemu sobie w utrzymaniu dobrego stanu zdrowia. Autorem poradnika jest lekarz homeopata od wielu lat odnoszący znakomite i skuteczne rezultaty w prowadzonej terapii.
Jak działa homeopatia?
Obserwując dalej tak leczoną osobę zauważymy, że po pewnym czasie, o ile organizm na tyle się zregeneruje po poprzedniej terapii, by było to możliwe, ponownie rozgorzeje w nim proces chorobowy. Jest tak, gdyż istota choroby nadal pozostała nieusunięta, „drzemiąc” w ukryciu. Jednakże teraz szanse na pełne wyzdrowienie będą znacznie mniejsze, bo start w kierunku zdrowienia odbywa się z niższego pułapu sił, wzrasta też zagrożenie powikłaniami. Bardzo ważne jest, by sobie uzmysłowić, że objawy choroby są efektem działań obronnych organizmu, nie zaś, jak to sobie niektórzy wyobrażają, mikroba. Jego występowanie jest związane z zaistnieniem warunków, pozwalających na wniknięcie w obręb granic nieprawidłowo funkcjonującego organizmu i, w mocno osłabionym organizmie, może on nie dawać wyraźnych oznak swojej obecności. Dopiero „odgłosy” walki o powrót do zdrowia są tym, co obserwujemy na zewnątrz.
Musi istnieć pewien wewnętrzny zasób sił, by organizm się bronił. Siły te mogą być mniejsze, pod warunkiem zaplanowania właściwej taktyki walki z chorobą. Lekarz, zbierając wywiad i badając chorego, zaczyna orientować się, co się dzieje, i jest często w stanie zaordynować taki lek homeopatyczny, który w możliwie delikatny i nienadużywający sposób pobudzi i skieruje tak siły obronne, że dojdzie do wyleczenia. Polega to nie tylko na usunięciu dokuczliwych objawów choroby, ale też na zneutralizowaniu owego subtelnego, dynamicznego zaburzenia, o którym wcześniej była mowa. Stąd też mniejsze ryzyko nawrotów lub sukcesywne zmniejszanie takiego ryzyka po kolejnej turze leczenia.
Więcej na temat homeopatii dowiesz się z VIII już wydania bestselleru Homeopatyczna apteczka dla każdego Andrzeja R. Kozłowskiego.
