Preparaty aloesowe wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, antywirusowe, przeciwgrzybicze, ponadto stymulują układ immunologiczny, poprawiają trawienie i przyspieszają gojenie ran. Są wskazane przy terapiach antyrakowych ponieważ prowadzą do obumierania komórek rakowych. Maści i tynktury można stosować zewnętrznie, szczególnie po chemioterapii czy naświetlaniach. Ogromna ilość leczniczych składników aloesu sprawia, że jest idealnym kosmetykiem, rozświetla skórę i odmładza organizm.
Od najdawniejszych czasów aloes uważany był za skuteczny środek terapeutyczny. Pierwsze zapiski dotyczące tej rośliny leczniczej można znaleźć już na glinianych tabliczkach z Mezopotamii datowanych na 2200 lat przed Chrystusem. Już wtedy opisywano jego właściwości oczyszczające jelita. W starożytnym Egipcie uważano żel z aloesu za środek służący utrzymaniu piękna, zdrowia i nieśmiertelności. Aleksander Wielki używał soku z aloesu do leczenia ran swoich żołnierzy.
Środek przeciwko żółtaczce i migrenie
Dioskurides, jeden z pierwszych badaczy i lekarzy, także opisywał w swoich księgach lekarskich aloes jako ważną roślinę leczniczą. W starożytnych Chinach aloes uważany był za królewską roślinę, za środek przynoszący równowagę. Aloes jest składnikiem szeroko znanych ziół szwedzkich, a święta Hildegarda z Bingen polecała go jako środek przeciwko żółtaczce, migrenie i jątrzącym się wrzodom. Do gorących zwolenników tej rośliny należał też ksiądz Kneipp. Roślina ta ma też swoje miejsce w medycynie indyjskiej, gdzie uważana była, i jest, za panaceum przywracające młodość kobietom.
Pomoże Ci kombinacja leczniczych substancji
Działanie lecznicze aloesu przypisywane jest nie jakiemuś jednemu składnikowi, lecz kombinacji występujących w nim substancji. Wodne roztwory świeżego soku z aloesu działają antybakteryjnie w stosunku do Salmonella paratyphi, Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes. Roztwory na bazie metanolu hamują działanie wirusa Hepes simplex 1 i 2 oraz działają przeciwgrzybiczo w stosunku do Aspergillus niger.
Aloina zawarta w alonie ma silne działanie przeczyszczające i zapobiegające zaparciom. Używanie aloesu jako środka przeczyszczającego należy jednak omówić z prowadzącym terapeutą gdyż, nawet w niewielkich stężeniach, jest to silnie działający lek.
Środków zawierających aloinę nie należy używać podczas ciąży i krwawień miesiączkowych, gdyż środek ten wywołuje silne przekrwienie i podrażnienie mięśni w obrębie miednicy mniejszej i może doprowadzić do krwotoku lub w przypadku ciąży – poronienia. Zatrzymanie pracy jelita i silne stany zapalne jelit są też powodem, dla którego stosowanie preparatów zawierających aloinę nie jest wskazane. Do przeciwwskazań należy też karmienie piersią.
Przekonaj się, jak skutecznie aloes działa na zdrowie i urodę – wypróbuj naturalne suplementy diety i kosmetyki z aloesu.
Wykorzystaj działanie przeciwnowotworowe aloesu
Aloes wykazuje szereg właściwości antyrakowych. Za główną substancję antykancerogenną zawartą w aloesie, uważa się aloe – emodynę. Oprócz emodyny aloesowej znajdziemy w tej roślinie także inne związki o działaniu przeciwrakowym, takie jak kwercetyna, apigenina i katechiny.
Sposób działania aloesu jest wielopoziomowy i jeszcze nie do końca poznany. W badaniach nad emodyną aloesową opisuje się mechanizmy oparte na zmianach potencjału błony mitochondrialnej, działanie na receptory estrogenowe alfa, immunomodulację, wpływ na mTOR 2 czy aktywację kaspazy-6. Wszystkie te procesy skutkują zahamowaniem podziałów komórkowych, inhibicją angiogenezy (tworzenia nowych naczyń krwionośnych) i stymulacją apoptozy czyli obumierania komórek nowotworowych.
Bardzo ważnym i dobrze zbadanym składnikiem aloesu jest mukopolisacharyd acemannan, który jest odpowiedzialny za aktywację makrofagów i generowanie cytotoksycznych T limfocytów oraz zwiększenie populacji limfocytów B, a co za tym idzie, silne działanie immunostymulujące.
Aloes używany podczas chemioterapii zwiększa efektywność takich substancji jak cisplatyna czy gemcytabina, a podawany podczas radioterapii podnosi jej skuteczność.
Preparatów z aloesu można używać do sporządzania okładów na poparzenia wywołane napromieniowaniem, oraz podawać w stanach supresji szpiku kostnego po chemioterapii.
Lecznicze mikstury możesz przygotować samodzielnie
Najczęściej używaną mieszanką (także i w próbach klinicznych) jest mikstura składająca się z:
- 300 g świeżych liści aloesu (Aloes arborescens)
- 500 g miodu
- 40 ml alkoholu (40%)
Liście aloesu należy umyć, odciąć ostre boczne wyrostki i pokroić na małe kawałki.
Po zmiksowaniu wszystkich powyższych składników mieszankę przechowuje się w ciemnym słoju w lodówce i używa 3 razy dziennie, na pół godziny przed jedzeniem po 10-20 ml.
Miksturę aloesową przyjmować należy przez 10 dni, potem zrobić 10 dni przerwy i tak aż do wyczerpania sporządzonej mikstury. W taki sposób, można przyjmować mieszankę aloesowo-miodową kilka miesięcy.
Aloes możesz stosować również zewnętrznie
Zewnętrznie, do okładów, używa się świeżych zmiażdżonych liści. Do płukanek i lewatyw można sporządzać wodę aloesową. Przygotowuje się ją z około 600 do 900 g świeżych liści, zmiażdżonych i zalanych ok. 400 ml gorącej wody. Po 40 minutach zaparzania należy roztwór przecedzić, przelać do ciemnej butelki i wstawić do lodówki.
Przepisy na napary, tynktury, nalewki, maści znajdziesz w książce „Roślinne terapie antynowotworowe w praktyce terapeutycznej” autorstwa Lidii Wincek.
Autorka: Lidia Wincek