Pokrzywa – wielka uzdrowicielka i przyjaciółka urody

Pokrzywa znana jest od wieków, jako roślina posiadająca wielką moc. W celu poprawy zdrowia można pić herbatę z pokrzywy. Wywar z jej korzenia natomiast jest doskonałym środkiem na porost włosów.

Roślina oświeconych

Dla Indian i Tybetańczyków pokrzywa – bicchu w języku hindi – jest wręcz rośliną świętą, która u ludów himalajskich odgrywa ważną rolę w odżywianiu i medycynie. Z nasion wyrabia się nawet olej jadalny. Zbocza Kailashy, położonej na zachodzie Tybetu, najświętszej góry Azji, porośnięte są gęstymi lasami pokrzywowymi. Góra ta, uważana za siedzibę boga Sziwy jako najwyższa czakra (sahasrara-chakra) ziemskiego ciała i jako mandala Dhyana-Buddy, jest celem wielu szukających olśnienia pielgrzymów. Naturalnie nie ma żadnych sklepów spożywczych na tym bezludziu, które otacza ów pępek świata. Nieustraszeni pielgrzymi są zatem zmuszeni odżywiać się prawie wyłącznie nasionami i liśćmi pokrzywy. Przeto i tutaj roślina ta staje się drogowskazem do nieba, staje się zwiastunem oświecenia.

Milarepa, największy poeta Tybetu, żył jako pustelnik u podnóża góry. Wiele lat spożywał tylko pokrzywę, tak że jego skóra przybrała kolor zielony. Na thangkach, medytacyjnych obrazach i buddyjskich ikonach, ten oświecony mistrz jest wciąż jeszcze przedstawiany na zielono. Jego pokrzywowa dieta pomogła mu rozwinąć zdolności siddhi. (Siddha, ten kto osiągnął siddhi, ktoś doskonały, pełen magicznej mocy). W ten sposób Milarepa osiągnął taką lekkość, że mógł opadać z góry jak chmura. Gdy wylądował w swojej rodzinnej wiosce, jego siostra ugotowała mu ryż i warzywa. Zielony święty nie chciał jeść nic innego, tylko swoją ulubioną pokrzywę.

Wielka uzdrowicielka

Maria Treben radzi nam: „nigdy nie może utworzyć się coś złośliwego, jeśli będziemy nie tylko czcili naszą dobrą pokrzywę, ale do tego jeszcze przyjmowali w regularnych odstępach jej cudowną energię w postaci herbaty”. Na wiosnę, jak również jesienią, kiedy po drugim pokosie na nowo puszczają pędy, tę prawie dziewięćdziesięcioletnią kobietę, uzbrojoną w rękawice i nożyczki, ciągnie do pokrzyw. Plon przeznaczony jest nie tylko do garnka, na kremowe zupy i jarzynę z kwaśną śmietaną, lecz coraz częściej na czterotygodniową kurację pokrzywową, której się ona poddaje (Treben 1988, s. 29).
Kuracja polega na tym, że przed śniadaniem pije się filiżankę herbaty z pokrzywy, następnie w ciągu dnia, po łyku, jeszcze dwie filiżanki. Tę „najlepszą z roślin leczniczych” M. Treben czyni odpowiedzialną za to, że ona i jej rodzina od lat nie muszą przyjmować żadnych lekarstw i że w podeszłym wieku czuje się jeszcze „młodo i elastycznie”. Ta utalentowana zielarka, która – jak mówi – swoje uzdrowicielskie inspiracje otrzymuje od Matki Boskiej, dodaje jeszcze, że świeże, zielone ziele zawiera więcej siły leczniczej niż wysuszone. Tylko zimą sięga do swoich wysuszonych zapasów. Rada jaką daje nam zielarka jest rzeczywiście dobra. Udowodniono, że herbata pokrzywowa działa tonizująco, krwiotwórczo i oczyszcza krew. Tutaj krótki przegląd wskazań.

Herbata z pokrzywy

Herbata z pokrzywy pomaga przy:

• egzemie, pryszczach, problemach ze skórą;
• cukrzycy. Herbata nadaje się jako dodatkowa terapia przy cukrzycy, ponieważ korzystnie wpływa na czynność trzustki i pomaga obniżyć poziom cukru we krwi;
• chorobach dróg moczowych. Kuracja jest zalecana przy kamieniach nerkowych i tworzeniu się piasku moczowego;
• zaburzeniach trawienia. Herbata pokrzywowa lekko wspomaga wypróżnianie, wzmacnia wątrobę i woreczek żółciowy; może być pita w terapii wspomagającej przy stanach zapalnych pęcherzyka żółciowego, wrzodach żołądka i wrzodach jelita;
• chorobach śledziony. Śledziona jest ważnym organem systemu immunologicznego. Jest to miejsce, gdzie wychwytywane są bakterie, pasożyty, pozostałości komórek, biała miazga i inne zanieczyszczenia krwi. Czyszczące krew działanie herbaty również tutaj znajduje swoje zastosowanie. Od czasów greckiej starożytności używało się pokrzywy przeciw „obrzękom gruczołów”;
• alergii. W chorobach autoimmunologicznych, kiedy system obronny zwraca się przeciw komórkom własnego ciała, może być pomocna kuracja herbatą pokrzywową;
• stanach zmęczenia i wyczerpania, które mają swoją przyczynę w niedokrwistości (anemii). Pokrzywa jest prawdziwym żelazowym środkiem tonizującym, o czym będziemy jeszcze mówić;
• reumatyzmie i artretyzmie. Te choroby metaboliczne mają wiele do czynienia z martwymi substancjami i szkodliwymi produktami przemiany materii (metabolitami) w tkance organizmu. Lekko moczopędne działanie herbaty pokrzywowej usuwa osady (złogi) i wypłukuje zbyteczne chlorki oraz moczniki;
• alergiach, chorobie Bürgera i niedokrwieniach; herbatę z pokrzywy albo wywar z tego ziela można dodać do kąpieli;
• problemach z porostem włosów. Po umyciu szamponem włosy płucze się dokładnie herbatą z pokrzywy. To wzmacnia włosy.

Wypróbuj herbatki i suplementy diety z pokrzywy.

Pokrzywa na porost włosów

Jako środek na porost włosów jeszcze lepszy jest wywar z korzenia pokrzywy. Ksiądz Kneipp uważa: „jak długo korzenie włosów żyją, to pomaga”, innymi słowy – w psychosomatycznej przyczynie utraty włosów. Wiara, że ta owłosiona roślina może zapobiec łysinie jest prastara i opiera się na nauce o sygnaturach. Nie tylko średniowieczni lekarze i alchemicy byli przekonani, że Stwórca daje każdej roślinie takie zewnętrzne cechy, jak forma i barwa, które pozwalają wnioskować o jej właściwościach leczniczych; także szamani i znachorzy u Indian, ludów Afryki i innych ludów pierwotnych podzielali ten pogląd. I tak na przykład sądzono, że dziurawiec jest dobrym środkiem na gojenie ran, gdyż jego żółte kwiatki roztarte w palcach wydzielają czerwony, podobny do krwi sok. Jaskier ma małe kłącze bulwiasto zgrubiałe („ziarno”), które kształtem przypomina hemoroidy – stąd bierze się jego zastosowanie przeciw tej nieprzyjemnej chorobie. Glistnik jaskółcze ziele uchodził za najlepszy środek leczący wątrobę, gdyż jego liście nie tylko wyglądają jak płaty wątroby, lecz roztarte wydają także zapach świeżej wątroby. Interesujące w sygnaturach jest to, że najczęściej okazują się słuszne: dziurawiec jest naprawdę świetnym zielem gojącym rany; jaskier może być rzeczywiście pomocny przy żylakach jelita prostego; glistnik jaskółcze ziele jest sprawdzonym środkiem na wątrobę. I tak, możemy też przypuszczać, że pokrzywa ze swoją włochatą sygnaturą faktycznie ożywia skórę głowy oraz stymuluje porost włosów.

Na układ moczowy i reumatyzm

Ale nie tylko herbata, również korzenie i młode łodygi dadzą się zastosować terapeutycznie. Od jakiegoś czasu na przykład przepisuje się wyciąg z tego korzenia na chroniczne zapalenie prostaty i zapalenie pęcherza. Zielarka Zuzanna Fischer z Alp Algawskich ujawnia, jak się przyrządza taką tynkturę (Fischer 1984, s. 60): „świeże korzenie oczyścić, drobno pokroić i napełnić słoik z zakrętką. Zalać 45-procentowym alkoholem i odstawić na dwa do trzech tygodni, by naciągnęły, od czasu do czasu potrząsać; przecedzić i napełnić butelkę z ciemnego szkła. Dozowanie: 20 kropli 3 razy dziennie”.

Przypatrzmy się jeszcze jednemu zastosowaniu pokrzywy w medycynie: bolące, reumatyczne kończyny biczuje się świeżymi wiązkami pokrzywy. Takie leczenie nazywano po niemiecku Urtifikation (ang. urtication). Stosowano je także w przypadkach paraliżu i śpiączki. Osobiście mam pozytywne doświadczenie z tą starą metodą. Podczas jazdy rowerem w lodowato zimnym deszczu nabawiłem się bolesnego, skostniałego kolana. Nie pomagały maści ani gorące kąpiele. Kiedy po kilku dniach ze skrzywioną od bólu miną, utykając, przechodziłem obok kępy pokrzyw, przyszło mi na myśl biczować kolano pokrzywami. Wcale tak nie bolało, jak sobie wyobrażałem. Kolano stało się jaskrawoczerwone i nabrzmiało. Czułem, jak wzburzyła się krew i limfa. Jedna terapia wystarczyła, aby uwolnić mnie od tego napadu reumatycznego. Poza tym jest też takie stare przeświadczenie leczących środkami naturalnymi, że dopływ krwi przynosi uzdrowienie. Przez polewanie zimną wodą, terapię gorącem czy – jak w tym wypadku – biciem pokrzywami kierowali oni krew do chorych narządów i tkanek.

Również wieśniacy posługiwali się tą metodą: uderzając pokrzywowymi rózgami, zmuszali oporne bydło domowe i stare ogiery do kopulacji. Co funkcjonuje u zwierząt, działa też u człowieka. Ci, których potencja zanikła, pozwalali się również biczować wiązkami pokrzywy.

Więcej na temat tej cudownej rośliny i wielu innych ziołach przeczytasz w książce Wolfa-Dietera Storla Zioła lecznicze i magiczne.

Autor: Wolf Dieter Storl